İngilizce üst yazıyla
Turkish with English surtitles

“Şarkıları dinlerken hikayeleri gördüm, her hikayede beni buldum.
Kendimin okulu oldum duyduğum her ezgide.
Her ağacın bir adı varmış, her insanın bir şarkısı.”

Gomidas Vartabed, Osmanlı döneminde Kütahya’da dünyaya gelmiş, yolu Eçmiyadzin, İstanbul, Berlin ve Paris’e düşmüş; Ermeni, Anadolu ve dünya kültürüne derin izler bırakmış, müzikolog, besteci ve koro şefi bir rahip. Hem Anadolu’yu hem “Müzik Kutusu” dediği Ermenistan’ı çok iyi tanıyan, ilhamını bu topraklardan alan, “sesinin duyulduğu her yer deniz kıyısı olan” bu özel sesin, Gomidas’ın yolculuğu birçok trajik hikâyeyle şekilleniyor.
1915’te Ermeni aydınlarla birlikte İstanbul’dan sürülüşünün ardından hayatının son 18 yılını sessizliğe gömülerek geçirdiği akıl hastanesinde, yakın arkadaşının ona miras bıraktığı hayalî koyunun peşinden seslenerek kendi hayat hikâyesinde sıra dışı bir yolculuğa çıkartıyor seyirciyi.

Hikâyeyi Gomidas’ın ağzından dinlerken, 1929 yılında İstanbul’da kurulmuş ve 95 yıldır faaliyetlerini aralıksız olarak sürdüren Lusavoriç Korosu, Hagop Mamigonyan şefliğindeki 40 kişilik topluluğuyla karaktere eşlik ediyor.

FR

“En écoutant les chansons j’ai vu les histoires, dans chaque histoire je me suis retrouvé.
À chaque mélodie que j’ai entendue, je suis devenu une école pour moi-même.
Chaque arbre avait un nom et chaque homme une chanson.”

Gomidas Vartabed est un musicologue, compositeur et chef de chorale, né à Kütahya pendant la période ottomane. C’est un prêtre qui a laissé une profonde impression sur la culture arménienne, anatolienne et mondiale. Il fut de passage à Etchmiadzin, Istanbul, Berlin et Paris. Le voyage de cette voix particulière, celle de Gomidas, dont «la voix se fait entendre partout sur le bord de mer», connaîssant et l’Anatolie et l’Arménie, qu’il appelle d’ailleurs «la boîte à musique» et s’inspirant de ces terres, est façonné par de nombreuses histoires tragiques.
Le public est entrainé dans un voyage extraordinaire à travers sa conversation avec un mouton imaginaire; legué par son ami de l’hôpital psychiatrique où il passa les 18 dernières années de sa vie et ce dans un mutisme absolu,  suite à l’exil de 1915 en compagnie d’intellectuels arméniens.

Tout en écoutant l’histoire de Gomidas, le Chœur Lusavoriç, fondé à Istanbul en 1929 et qui poursuit ses activités sans interruption depuis 95 ans, accompagne le personnage avec sa troupe de 40 personnes, dirigée par Hagop Mamigonyan.

Teşekkürler
Türkiye Ermenileri Patrikliği, Meryem Ana Kilisesi Vakfı, Başrahip Tatul Anuşyan, Jocıo Saavedra, Christian Schnell, Serdar Korucu, Birzamanlar Yayıncılık, Osman Köker, Hrant Dink Vakfı, Nayat Karaköse, Talin Süzme, Asena Günal, Kubilay Özmen, Alametifarika, Effective Media Production, Tufan Dağtekin, Barkod Beşiktaş, Sancak Payçu, Burak Üzen, Cem Şahin, Akın Aytekin, Turan Tayar, Tütün Deposu, Cansu Tutkun, Mert Önadım, Başak Tan, Burcu Duru, Bade Osma, Metin Bakı, Berkay Kepoğlu, Uğur Cuya, Egecan Kepoğlu, Savaş Yıldırım, LoopTechnic sahne sanatları, Erdal Altun, Ferhat Güneş, Fatma Büşra Okudan.