“Şarkıları dinlerken hikayeleri gördüm, her hikayede beni buldum.
Kendimin okulu oldum duyduğum her ezgide.
Her ağacın bir adı varmış, her insanın bir şarkısı.”

Gomidas Vartabed, Osmanlı döneminde Kütahya’da dünyaya gelmiş, yolu Eçmiyadzin, İstanbul, Berlin ve Paris’e düşmüş; Ermeni, Anadolu ve dünya kültürüne derin izler bırakmış, müzikolog, besteci ve koro şefi bir rahip. Hem Anadolu’yu hem “Müzik Kutusu” dediği Ermenistan’ı çok iyi tanıyan, ilhamını bu topraklardan alan, “sesinin duyulduğu her yer deniz kıyısı olan” bu özel sesin, Gomidas’ın yolculuğu birçok trajik hikâyeyle şekilleniyor.
1915’te Ermeni aydınlarla birlikte İstanbul’dan sürülüşünün ardından hayatının son 18 yılını sessizliğe gömülerek geçirdiği akıl hastanesinde, yakın arkadaşının ona miras bıraktığı hayalî koyunun peşinden seslenerek kendi hayat hikâyesinde sıra dışı bir yolculuğa çıkartıyor seyirciyi. Hikâyeyi Gomidas’ın ağzından dinlerken 40 kişilik topluluğuyla Lusavoriç Korosu karaktere eşlik ediyor. Türkçe ve Fransızca sahnelenen oyunda seyirci dilediği versiyonu seçebiliyor.

FR

“En écoutant les chansons j’ai vu les histoires, dans chaque histoire je me suis retrouvé.
À chaque mélodie que j’ai entendue, je suis devenu une école pour moi-même.
Chaque arbre avait un nom et chaque homme une chanson.”

Gomidas Vartabed est un musicologue, compositeur et chef de chorale, né à Kütahya pendant la période ottomane. C’est un prêtre qui a laissé une profonde impression sur la culture arménienne, anatolienne et mondiale. Il fut de passage à Etchmiadzin, Istanbul, Berlin et Paris. Le voyage de cette voix particulière, celle de Gomidas, dont «la voix se fait entendre partout sur le bord de mer», connaîssant et l’Anatolie et l’Arménie, qu’il appelle d’ailleurs «la boîte à musique» et s’inspirant de ces terres, est façonné par de nombreuses histoires tragiques.
Le public est entrainé dans un voyage extraordinaire à travers sa conversation avec un mouton imaginaire; legué par son ami de l’hôpital psychiatrique où il passa les 18 dernières années de sa vie et ce dans un mutisme absolu,  suite à l’exil de 1915 en compagnie d’intellectuels arméniens. Alors que l’histoire est racontée par Gomidas lui-même, la chorale de Lusavoriç accompagne le personnage avec son ensemble de 40 personnes. Le public peut choisir la version qu’il souhaite dans la pièce, qui se déroule en turc et en français.

Teşekkürler
Türkiye Ermenileri Patrikliği, Meryem Ana Kilisesi Vakfı, Başrahip Tatul Anuşyan, Christian Schnell, Serdar Korucu, Birzamanlar Yayıncılık, Osman Köker, Kubilay Özmen, Alametifarika, Effective Media Production, Tufan Dağtekin, Barkod Beşiktaş, Sancak Payçu, Burak Üzen, Cem Şahin, Akın Aytekin, Turan Tayar, Tütün Deposu, Cansu Tutkun